Δεν ένιωθα δυνατός. Ήμουν έτοιμος να καταρρεύσω .Κάθε μέρα
ανέβαλα την επίσκεψη μου σε ψυχολόγο γιατί ένιωθα ότι θα τα καταφέρω μόνος μου.
Όπως πάντα άλλωστε.
Ο ιδεοψυχαναγκαστικός χαρακτήρας μου δεν μου επέτρεπε να ζητήσω
βοήθεια ακόμα και όταν είχα φτάσει ένα βήμα πριν τον γκρεμό. Άλλωστε ποτέ στην
ζωή μου .είτε στην δουλειά , είτε στην οικογένεια , δεν ζήταγα βοήθεια. Προτιμούσα
πάντοτε να προσπαθώ μόνος μου ακόμα και αν ήξερα ότι αυτό που πήγαινα να κάνω ήταν
σχεδόν ακατόρθωτο. Έτσι έμαθα να λειτουργώ από μικρός. Με υπερβολική και
λανθασμένη αυτοπεποίθηση , σιγουριά και περίσσιο φιλότιμο. Και όταν χρειαζόταν
να ζητήσω την βοήθεια κάποιου η να απαιτήσω κάτι και δεν την ελάμβανα εκεί γέμιζα
νεύρα , κακές σκέψεις και τα κατάπινα όπως έκανα πάντα. .
Έφτασα να προσπαθώ να χειριστώ τα πάντα. Ανέλαβα ευθύνες ,
δουλειές , υποχρεώσεις και κάποια στιγμή κατέρρευσα.
Το παραπάνω είναι μια μικρή ιστορία από την ζωή μου. Είναι
μια συμπεριφορά την οποία έχει ο ιδεοψυχαναγκαστικός χαρακτήρας. Χωρίς να
κυριαρχεί ο εγωισμός ο ιδεοψυχαναγκαστικός νιώθει υπερβολική αυτοπεποίθηση και
σιγουριά για τον εαυτό του , υποβάλλει τον εαυτό του να κάνει συγχρόνως πολλά
πράγματα και να διεκπαιρεώσει πολλές ασχολίες , δουλειές και υποχρεώσεις χωρίς
πλην ελάχιστων περιπτώσεων να ζητήσει βοήθεια. Κυριαρχούσε πάντοτε η άποψη ότι
οι εταιρείες προτιμούσαν να έχουν ιδεοψυχαναγκαστικά άτομα στην ομάδα τους γιατί
πολύ απλά αυτά τα άτομα θα υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε εξαντλητική πίεση με
σκοπό να διεκπαιρεώσουν οτιδήποτε τους είχε αναθέσει ο προιστάμενος η το
αφεντικό τους. Χωρίς να υπολογίζουν ώρες , μέρες και χωρίς να ζητήσουν βοήθεια.
Σε περιπτώσεις που παρουσιαζόταν λάθος η λάθος χειρισμός τα άτομα
αυτά γεμίζουν τύψεις , ενοχές και πορεύονται μια ολόκληρη ζωή με αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου